سلام  به قشنگترین گل دنیا

به ایلیای مامانی. خوشگل مامان سلام. می‏دونم که الان داری سر کوچولوت رو به نشونه ‏جواب سلام چندین بار تکون می‏دی.

کی باور می‏کنه داره میشه یکسال. داره یکسال از روزی که خدای آسمونا دست مهربونش رو روی سر من کشید و یه پسر کوچولوی شیرین توی دامنم گذاشت می‏گذره.

چه روزهایی که باهم نداشتیم. حیف که هرگز 1 سال اول زندگیت را به خاطر نخواهی آورد. به خاطر نخواهی آورد که هر صبح با عشق به تو چشمان خواب‏الودم را باز می‏کنم و به صورت معصومت لبخند میزنم. وبعد باچه رنجی تو را می‏گذارم و می‏روم. هرگز به خاطر نخواهی آورد که در طول ساعات کاری که از تو دورم چقدر عاشقانه و دلتنگ به صفحه مانیتور و عکس قشنگ تو نگاه می‏کنم. به یاد نخواهی آورد که بعدازظهرها با چه اشتیاقی به سمت تو پرواز می‏کنم و تو در ابتدا با شوقی زایدالوصف به سمتم می‏آیی و بعد مرا می‏بوسی وصورتت را به صورت و شانه‏هایم می‏مالی و پس از آن همه دلتنگی روزانه‏ات را با نگاهی شماتت‏بار به چشمانم می‏ریزی وگاه قهر می‏کنی و خودت را می‏گیری. از یاد خواهی برد که بعدازظهرها لحظه‏ای دوریم را تحمل نمی‏کنی. فقط باید در کنار تو بنشینم. نه می‏گذاری چیزی بر لب بگذارم یا حتی لباسم را عوض کنم. و اگر بروم آنقدر گریه می‏کنی که بدن کوچکت به لرزه در می‏آید. ساعتهای تنهاییمان فقط و فقط باید با تو باشم با تو و برای تو. تا وقتی که بابا مهدی در را باز کند و تو با لبخند شیرینی از او استقبال کنی.چه شبها که زودتر از ساعت 2 رضایت بر خوابیدن نمی‏دهی و تازه اونموقع هم همچنان چشمانت می‏خندند و تو از حال می‏روی....و هرگز به یاد نخواهی آورد که شب تا به صبح پابه‏پای تو می‏خوابم و بیدار می‏شوم. ساعت به ساعت شیر می‏خوری. نه پستونکی نه شیشه‏ای نه شیر خشکی فقط و فقط شیر مامان.

شیرین‏ترینم. همیشه می‏دونستم که کودکم را خیلی دوست خواهم داشت اما اینهمه را هرگز در خواب هم نمی‏دیدم. آخر از کجا باید می‏دانستم که تو اینهمه شیرین خواهی بود اینهمه خواستنی و اینهمه مهربان.
پسر کوچولوی مهربونی که تند و تند خودش رو به من می‏رسونه و لبای خوشگلش رو به لپم می‏چسبونه و مثلا بوس می‏کنه یا از دور صدای بوسه برام می‏فرسته. هر وقت بهش میگم برو ایلیا رو بوس کن تندی خودش رو به آینه قدی می‏رسونه و لب خودش رو می‏بوسه و با نگاهی شیطون به من لبخند می‏زنه. یا وقتی گرسنه است  بغلش می‏کنم که بهش سوپ بدم با دیدن سوپ که خیلی دوست داره تند تند دست می‏زنه. یه وقتایی هم هرچی توی چنته داره رو می‏کنه. دست میزنه سرسری می‏کنه میرقصه صدای بع‏بع جیک جیک و میومیو در میاره. انگشت اشاره‏اش رو جلو می‏گیره و می‏گه جیز. برق رو خاموش روشن می‏کنه. به به می‏گه و با صدای بلند ونگاه کردن به دور و گرفتن ژستی خاص به تقلید از ما کسی را با گفتن دا صدا می‏کنه. خنده‏دار وقتیه که به تقلید از من و باباش کنترل تلویزیون را که نصفه‏نیمه کار می‏کنه اول روی زمین می زنه و بعد می‏گیره جلوی تلویزیون. تا میگیم لالا کن هر جا که باشه دراز می‏کشه و سرش رو روی زمین می‏گذاره و بعد با لبخندی بلند میشه.

تو رو دوست دارم ایلیا خیلی زیاد. شاید یه روزی برسه که انقدر بزرگ و مرد شده باشی که روم نشه تو چشمات نگاه کنم و بهت بگم که چقدر می‏خوامت برای همینه که هر روز و هر ساعت که به صورت معصوم تو نگاه می‏کنم بهت می‏گم دوست دارم مامانی.
تو که ثمره عشق من و پدرت هستی. تو که هرکس می‏بینتت عاشقت می‏شه بسکه مهربون و شیرینی.

و اگر تو هم فراموش کنی من هرگز از یاد نخواهم برد که روزی دلم کودکی خواست. یواش توی گوش خدا گفتم. خدا اول نگاهم کرد  بعد به رویم خندید و دست کوچک و پاکت را توی دستم گذاشت. و بعد... تازه دیدم چقدر بیشتر از آنچه می‏اندیشیدم دوستت دارم. که مادر بودن یعنی چی. و بعد.... دلم می‏خواست دستام رو بلند کنم و خدا رو بغل کنم و ببوسم بابت زن بودنم بابت مادر شدنم و بابت حس ملتهبی که همه وجودم رو می‏سوزونه و خاکستر می‏کنه...